“Als ik iets anders wil in het onderwijs, is dit mijn kans”
Dit dacht ik ruim 15 jaar geleden toen ik midden 40 was.
Mijn naam is Carla Vons. Ik werk vanaf begin jaren 80 bij het openbaar onderwijs in Almelo. Ruim 25 jaar heb ik met heel veel plezier voor de klas gestaan. Ik heb lesgegeven in de groep 3 t/m 8. De school waar ik leerkracht was kromp en in 2004 zouden we gaan fuseren met een andere school in de wijk. Wij zouden een nieuwe school worden. We werden een Academische Opleidingsschool. We gingen intensief samenwerken met de Hogeschool Edith Stein, nu Saxion Enschede.
We werden dus een opleidingsschool. Dit betekende dat er een zogenaamde schoolopleider moest komen. Geen idee wat dit inhield, maar het klonk uitdagend.

Als ik iets anders wilde was dit mijn kans!

Ik werd de schoolopleider van de nieuwe school.

Reuring 
Wij kregen zo’n 10 studenten uit verschillende leerjaren van de PABO op school. Wat een reuring ineens. Zo leuk! Deze studenten moesten in groepen geplaatst worden bij collega’s die daardoor ook mentor werden. Dit moest ik regelen. De studenten kwamen twee dagen in de praktijkschool. Ze gingen lessen geven, waar ik bij moest kijken en met ze nabespreken. Ik moest ze helpen met opdrachten van de opleiding. Ze coachen, inspelen bij hun eigen ontwikkeling, de opgedane praktijkervaringen koppelen aan de theorie, de studenten laten samenwerken, een onderzoekende houding stimuleren.

Als ik iets anders wil in het onderwijs, is dit mijn kans

Goede samenwerking
Gelukkig hoefde ik niet alles zelf te ontdekken. Er ontstond een hele goede samenwerking met de instituutsopleider die geplaatst werd op onze school vanuit Saxion. Samen vormden wij een” tandem”. Wij vulden elkaar heel goed aan. Van hem heb ik veel geleerd. Er waren korte lijntjes. Hoe leren studenten, jongvolwassenen? Hoe leren leerlingen en hoe leer ikzelf? Gelukkig kon ik samen met andere startende school- en instituutsopleiders een training volgen over het samen opleiden.

In de training leerde je theorie over reflecteren, gesprekstechnieken, competenties. Je ging met elkaar oefenen en ik kon op mijn school het geleerde in de praktijk brengen. Vervolgens heb ik mij bij de VELON, een beroepsorganisatie voor lerarenopleiders, laten registreren.

Ik ging een Master Sen Video Interactie Begeleiding doen. Hierdoor ging ik gebruik maken van opnames bij de lesbezoeken en nabesprekingen. Een hele mooie en effectieve manier om studenten te helpen bij hun ontwikkeling tot leerkracht.

Nu ben ik schoolopleider op 2 basisscholen. Nog steeds bij OPOA. Ik ben 62 en kan mijzelf wel senior schoolopleider noemen. Mijn werk blijft nog steeds inspirerend. Door het kennisnetwerk Twente heb ik heel veel contacten met collega’s van andere besturen. Het heeft er ook voor gezorgd dat ik aan verschillende projecten vanuit het kennisnetwerk deelneem. Naast schoolopleider begeleid ik ook startende leerkrachten. Dit is een mooi gevolg dat ontstaan is vanuit de projecten in het kennisnetwerk Twente en sluit heel mooi aan bij mijn werk als schoolopleider.